Wadium to jedna z najistotniejszych instytucji Prawa zamówień publicznych, a pieniężna forma jego wnoszenia występuje w praktyce jako najbardziej popularna w obrocie gospodarczym. Warto zatem w sposób niebudzący wątpliwości poruszać się po prawnych zagadnieniach związanych z wnoszeniem wadium w formie pieniężnej. Dotyczy to w równej mierze podmiotów zamawiających jak i wykonawców wnoszących wadium
w postępowaniach, przedmiotem których jest udzielenie zamówienia publicznego.
Przepisy regulujące przedmiotowe zagadnienie tylko na pozór wydają się być jednoznaczne i proste
w zastosowaniu. Wszakże całe zagadnienie zostało uregulowane w jednym krótkim przepisie – art. 45 ust. 7 pzp.
W praktyce bowiem występuje wiele złożonych sytuacji, w których rozstrzygnięcie co do prawidłowości wniesienia wadium nie jest łatwe. Niniejszy komentarz, w szerokim zakresie nawiązujący również do orzecznictwa sądowego i administracyjnego, ma pomóc w rozstrzyganiu problematycznych zagadnień, które w toku toczących się postępowań o udzielenie zamówienia publicznego, najczęściej dotykają następujących spraw:
I. Wniesienie wadium pieniężnego w sposób innych niż poprzez przekazanie środków pieniężnych.
W praktyce z tego rodzaju sytuacją będziemy mieli do czynienia, jeżeli wykonawca będzie chciał wnieść wadium np. w postaci czeku lub weksla, bądź też z wykorzystaniem instytucji potrącenia. Należy jednoznacznie
i definitywnie stwierdzić, że jest to niedopuszczalne w świetle przepisów pzp, które w zakresie form wnoszenia wadium posługują się katalogiem zamkniętym. Potwierdzenia w tym zakresie dostarcza nam także orzecznictwo. Przykładowo w wyroku KIO z dnia 17 października 2013 r. (KIO 2362/13), przedstawiono następujące wnioski: